рудыментарны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Які з’яўляецца рудыментам, знаходзіцца ў недаразвітым стане; астаткавы.
•••
Рудыментарны орган гл. орган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)