развядзёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Разведзеная з мужам жанчына. [Маці:] — На другую — даўно з’ездзіла б да яго ў Мінск, перагаварылася, прыйшла б да нейкага ладу — ці сёе, ці тое; ці жонка, ці развядзёнка. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)