Verbum

раз’е́зджаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раз’ездзіць.

2. у знач. прым. Прыведзены ў нягоднасць частай яздой. [Хлопец] абгледзеў воз: стары ён быў, раз’езджаны, паламаны. Чорны. Па пясчанай раз’езджанай дарозе брыдуць дзве фурманкі. Галавач.