расстыко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

Раз’яднанне, разлучэнне чаго‑н. стыкаванага. Расстыкоўка спадарожнікаў Зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)