Verbum

раскудзе́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раскудзеліць.

2. у знач. прым. Які раскудзеліўся; растрапаны, пашарпаны. Раскудзеленае пута. □ [Бацька] і вячэраць сеў гэтак, як быў, не распранаючыся, у сваёй раскудзеленай вопратцы. Чорны.