раско́льнік, ‑а,
1. Той, хто ўносіць раскол у якую‑н. арганізацыю, садзейнічае расколу.
2. Паслядоўнік расколу (у 4 і 5 знач.); член раскольніцкай рэлігійнай секты; старавер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раско́льнік, ‑а,
1. Той, хто ўносіць раскол у якую‑н. арганізацыю, садзейнічае расколу.
2. Паслядоўнік расколу (у 4 і 5 знач.); член раскольніцкай рэлігійнай секты; старавер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)