ракако́, нескл., н.

Архітэктурны і дэкаратыўны стыль XVIII ст., які ўзнік у Францыі і вызначаўся незвычайнай складанасцю форм і дзівосным арнаментам. Стыль ракако.

[Фр. rococo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)