ра́дца, ‑ы, м.
1. Той, хто раіць, дае раду (у 1 знач.).
2. Уст. Выбарны член ад багатых гарадскіх вярхоў у раду (магістрат) на Беларусі ў 14–18 ст. ст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)