прысарамаці́ць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак., каго-што.
Разм. Трохі пасарамаціць. Гарасім прысарамаціў майстра, і той пасля гэтага не меў на яго вока. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)