Verbum

прыгаво́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыгаварыць.

2. у знач. наз. прыгаво́раны, ‑ага, м.; прыгаво́раная, ‑ай, ж. Той (тая), хто прыгавораны судом да якой‑н. кары. Усе глядзелі на прыгавораных. Шашкоў.