Разм. Тое, што і прыціхнуць (у 1 знач.). З наступленнем ночы горад прыцішэў. Гоман прыцішэў. □ Вера прыцішэла і амаль не ўтыкалася ў гутарку.Зарэцкі.Костусь асеў і прыцішэў у тыя дні, хадзіў сам не свой.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)