про́ська, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ просьцы, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. зневаж. Той, хто дакучае просьбамі, выпрошвае што‑н.; папрашайка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)