прэтарыя́нцы, ‑аў; адз. прэтарыянец, ‑нца, м.

У Старажытным Рыме — першапачаткова салдаты асабістай варты прэтара, а потым — салдаты імператарскай гвардыі. // Кніжн. Наёмныя войскі, якія служаць апорай улады, аснаванай на насіллі.

[Лац. praetoriani.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)