прэрагаты́ва, ‑ы, ж.
Кніжн. Выключнае права, якое належыць якому‑н. дзяржаўнаму органу або адказнай асобе.
[Лац. praerogativa.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)