пратэста́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Паслядоўнік пратэстантызму.

2. Кніжн. Той, хто пратэстуе супраць чаго‑н.

[Ад лац. protestans, protestantis — той, хто публічна даказвае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)