праструга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Выстругаць паглыбленне, дзірку ў чым‑н. Прастругаць дошку.

2. і без дап. Стругаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)