прапрэ́ць, ‑прэю, ‑прэеш, ‑прэе; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прэючы, дайсці да гатоўнасці. Боб прапрэў.

2. Пакрыцца потам; прапацець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)