прамакры́лы, ‑ая, ‑ае.
1. З прамымі крыламі. Прамакрылае насякомае.
2. у знач. наз. прамакры́лыя, ‑ых. Атрад насякомых з доўгімі, вузкімі, прамымі пярэднімі крыламі, да якога адносяцца цвыркун, сарапча, конік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)