пралупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.
Разм. Прадраць, падраць. Пралупіць локці.
•••
Пралупіць вочы — прачнуцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)