пракры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Адна з сярэднеіндыйскіх літаратурных моў, якая развілася з дыялектаў старажытнаіндыйскіх моў.

[Ад санскр. prākṛta — просты, натуральны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)