пракарата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Правесці, каратаючы. Колькі веснавых начэй пракаратаў Максім падлеткам-начлежнікам на гэтых муражынах і ялавінах пры самым узлессі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)