прафа́н, ‑а, м.

Недасведчаны ў якой‑н. галіне чалавек. Ахтан сапраўды разгубіўся. Ліхаманкава думаў, што прапанаваць начальніку, каб пераканаць, што ён і ў гэтай галіне не прафан. Алешка.

[Ад лац. profanus — неазнаёмлены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)