прачува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. што і з дадан. сказам. Тое, што і прадчуваць. [Марыля:] З самага пачатку я прачувала, што нічога з гэтага.. не выйдзе, і што ж, ці не мая праўда? Купала.
2. Незак. да прачуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)