прачака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што і чаго.
Чакаць некаторы час. Прачакаў дзед гадзіну, прачакаў другую.Колас.Паўлюкоўскі падаў апеляцыю і вось два гады з паловай прачакаў сваёй судовай справы.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)