прабуркава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

1. Абазвацца буркаваннем (пра галубоў). // перан.; што і без дап. Жарт. Сказаць што‑н. пяшчотным, падобным да буркавання голасам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)