прабры́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм.

1. Утварыць гук брынкання.

2. што, на чым. Няўмела сыграць што‑н. на раялі або на якім‑н. струнным інструменце. Прабрынкаць польку.

3. што і без дап. Брынкаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)