по́кнуць, ‑не; зак.
Разм. Аднакр. да покаць (у 2 знач.). Нінка здрыганулася. З касы ў яе выпала шпілька і покнула на падлогу. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)