плутакра́т, ‑а, М ‑краце, м.
Кніжн. Прадстаўнік пануючага класа, які карыстаецца ўладай дзякуючы свайму багаццю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)