плебе́й, ‑я,
1. У Старажытным Рыме — чалавек ніжэйшага саслоўя, асабіста свабодны, але пазбаўлены першапачаткова грамадзянскіх і палітычных правоў.
2. У буржуазна-дваранскім жаргоне — чалавек не арыстакратычнага паходжання.
[Лац. plebejus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)