плясь, выкл.
Разм.
1. Абазначае гук ад удару чым‑н. плоскім.
2. у знач. вык. Адпавядае значэнню дзеясловаў: пляснуць, пляснуцца і пляскаць 1, пляскацца 1. — Я — плясь вунь у тую лужыну жыватом. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)