піраксілі́н, ‑у, м.

Выбуховае рэчыва, якое ўжываецца для падрыўных работ і для вырабу бяздымнага пораху.

[Ад грэч. pýr — агонь і xylon — дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)