пажлу́кціць, ‑жлукчу, ‑жлукціш, ‑жлукціць; зак., што.

1. Выжлукціць усё, многае.

2. і без дап. Жлукціць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)