паво́ддзе, ‑я, н., зб.
Павады. Калматыя ад інею коні пафырквалі, тузалі паводдзем. Лынькоў. Звінелі коні цуглямі, паводдзе з плота рвалі, а з коннікамі смуглымі дзяўчаты жартавалі. Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)