паварушы́ць, ‑рушу, ‑рушыш, ‑рушыць; зак.
1. каго-што. Датыкаючыся да каго‑, чаго‑н., вывесці са стану спакою. Паварушыць вуголле ў печы. □ — Ахрэм, устань... — нарэшце паварушыла [жонка] мужа за плячо. Мележ. // чым. Злёгку, крыху варухнуць. Фельчар нічога не сказаў, а толькі паварушыў вусамі. Пестрак.
2. што. Крыху разгрэбці; павярнуць. Паварушыць сена.
•••
Пальцам не паварушыць — не зрабіць ніякіх намаганняў для ажыццяўлення чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)