паспа́ць, ‑сплю, ‑спіш, ‑спіць; зак.
Спаць некаторы час. Добра, што заснуў хлапец, каб толькі ўдалося яму паспаць. Кулакоўскі. — Цяпер бы паспаць з гадзінку, — пацягнуўшыся, сказаў Сяргей. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)