паслухмя́нства, ‑а, н.

Беспярэчнае падпарадкаванне каму‑н.; пакорнасць, паслушэнства. Ад .. [Сымона] цяжэй было дабіцца паслухмянства. Усё часцей і часцей ён пачаў знікаць без дазволу. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)