па́сака, ‑і, ДМ ‑сацы, ж.
1. Спец. Цукрыстая вадкасць, якая выдзяляецца вясной з надрэзанай драўніны.
2. Разм. Кроў, што цячэ з разбітага носа. Пасаку спусцілі з носа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)