парамагнеты́зм, ‑у, м.
Спец. Сукупнасць магнітных уласцівасцей цел, якія маюць дадатную магнітную ўспрымальнасць.
[Ад грэч. para — поруч і магнетызм.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)