паралелепі́пед, ‑а, М ‑дзе, м.

Шасціграннік, асновамі якога з’яўляюцца паралелаграмы.

[Ад грэч. parállēlos — паралельны і epipedon — паверхня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)