паланкі́н, ‑а, м.

Крытыя насілкі, якія служаць экіпажам у некаторых краінах Усходу і Паўднёвай Амерыкі. За .. [мандарынам] чатыры чалавекі неслі паланкін, нібы будку, з сіняй шаўковай занавескай. Маўр.

[Партуг. palanquim з малайск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)