пагодзіць, ‑дзіць; безас. незак.
Разм. Пра добрае, спрыяльнае надвор’е. Покуль пагодзіць і годзіць, Сена сабраць бы ў стагі. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)