пахлябта́ць, ‑хлябчу, ‑хлебчаш, ‑хлебча; зак., што і чаго.

Разм.

1. Выхлебтаць усё, многае. Пахлябтаць увесь суп.

2. і без дап. Хлябтаць некаторы час. — З’еўшы курыцу, .. [лісіца] падышла да гладыша з малаком, сцягнула сурвэтку, усунула ў гладыш галаву, трохі пахлябтала, села, аблізалася. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)