пабаро́ць, ‑бару, ‑бораш, ‑бора; зак., каго-што.

1. Перамагчы праціўніка ў спартыўнай барацьбе. Пабароць вядомага барца.

2. Разм. Перамагчы якое‑н. пачуццё, стан і пад. Пабароць сон. □ Мужчына .. збянтэжыўся, але не адышоў ад жанчыны, загаварыў, быццам хочучы пабароць няёмкасць. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)