паабтыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Абаткнуць што‑н. з розных бакоў; абаткнуць усё, многае. Паабтыкаць сцены пакуллем. □ Варты палутаркі [хлопцы] паабтыкалі галінкамі бярозы. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)