нумара́тар, ‑а,
1. Апарат для нумаравання (аблігацый, білетаў, квітанцый і пад.).
2. Прыстасаванне пры электрычным званку, якое паказвае нумары месц, адкуль падаецца званок (напрыклад у гасцініцы).
[Ад лац. numerator — лічыльнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)