нудзе́ць, ‑дзе́ю, ‑дзе́еш, ‑дзе́е; незак., пакім-чым і без дап.
Нудзіцца. Сын трымаўся адзін, нудзеў, бадзяўся з кута ў кут і да ўсяго быў халодны і абыякавы.Чорны.[Ліба:] — Вам тут не нудна, Рыгор? — Некалі нудзець...Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)