неўрастэні́я, ‑і, ж.

Функцыянальнае расстройства цэнтральнай нервовай сістэмы, якое праяўляецца ў павышанай стамляльнасці, раздражняльнасці, болі галавы і пад.

[Ад грэч. neuron — валакно, нерв і asthenia — слабасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)