некта́р, ‑у,
1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — напітак багоў, які даваў ім бяссмерце і вечную маладосць.
2. Цукрысты сок, які выдзяляецца нектарнікамі вышэйшых раслін.
[Грэч. néktar.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)