нава́цыя, ‑і, ж.

1. У юрыспрудэнцыі — пагадненне бакоў аб замене аднаго заключанага імі абавязацельства другім.

2. Новаўвядзенне. Фармальная навацыя. Змястоўная навацыя.

[Лац. novatio — абнаўленне, змяненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)