наўздаго́нкі, прысл.
Разм. Даганяючы, пераганяючы каго‑, што‑н. Дзеці на вуліцы насіліся наўздагонкі, скакалі, спявалі. Сінілаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)